χρόνος

καθόταν μόνος σε ένα παγκάκι ψηλά σε ένα βουνό
το παγκάκι ήταν ξέχωρο
μακριά απο κάθε μονοπάτι
για την ακρίβεια στο μονοπάτι που υπήρχε παλιά δίπλα
είχαν φυτρώσει αγριόχορτα
και είχε διαβρωθεί απο τις βροχές και τα χρόνια
μακριά λοιπόν απο ανθρώπινο θόρυβο
είχε συντροφιά τον αέρα και τον ουρανό της αυγής
είχε ξυπνήσει απ'τα αξημέρωτα και είχε βάλει πλυντήριο
και είχε ήδη ετοιμάσει την σάκα του.
χάζευε τον ουρανό που ζωντάνευε
απολαμβάνοντας την αναζωογόνηση απο τον κάματο της ανάβασης
και σπαταλούσε γενναιόδωρα τον χρόνο που είχε κερδίσει
πέφτοντας νωρίτερα για ύπνο την προηγούμενη βραδιά

ρουά

Δεν γίνεται φιλαράκι
να τα έχεις όλα
και αυτά που γίνεται να έχεις
δεν μπορείς να τα έχεις την ώρα που τα θες
ο χρόνος σε κοροιδεύει
στα δίνει όταν δε σε νοιάζουν πια
τότε θέλει αυτός
έτσι γουστάρει

κατάπιε την κι αυτή την πικρή αλήθεια της ζωής
ακόμα δεν κατάφερες να σ αρέσουν τα πικρά;
η πίκρα είναι επίκτητη προτίμηση (google translate)
όπως και η μπύρα

ελαφρύς καπνός του φαναριού

είναι περίεργο το πως η λαμπερή και μέλαινα χροά του
εξέπεμπε κάτι το καταχθόνιο
μάτια χαμογελαστά μα και περιπαιχτικά
παρηγορητικά μα και απειλητικά
τα βλέμματα μας δεν διασταυρώθηκαν ποτέ
όμως και οι δυο σαρώσαμε τη μορφή του άλλου
με κάποια μικρή καθυστέρηση
ενδελεχώς και σχετικά αδιακρίτως
το γούστο μας σε κάποια σημεία εσυγκρούετο
όμως θα μπορούσα να βολευτώ στη ζέστη του ρουχισμού του

συγχώρα με φίλε κύριε
και γράψε με στ αρχίδια σου